Geen blog zoals we dat vaker delen hier, maar weer een dagboekfragment. Mocht je de vorige hebben gemist, die gaat over een uittreding van mij naar Midden Aarde tijdens een reis op Hawaii en kun je hier lezen. Dit dagboekfragment is ook van mijn reis naar Hawaii, en beschrijft één van mijn ervaringen in het zwemmen met dolfijnen. Wat een prachtige ervaring is dat geweest. Ik heb al op veel verschillende plekken met dolfijnen gezwommen. In Florida, Tanzania, twee keer op de Azoren en dus ook op Hawaii. Die laatste was de meest bijzondere ervaring. Ze waren zo dichtbij en lieten zoveel zien. Er was echt veel contact. Ontroerend mooi. Veel plezier met het lezen van dit dagboekfragment uit 2017.
De Energie van de Dolfijnen.
Als ik 's morgens vroeg net na vijven aan het mediteren ben, komt de gastvrouw bij wie ik hier op Hawaii verblijf aanlopen. We gaan op zoek naar de dolfijnen. We vertrekken vroeg in verband met de volle maan. Na het maken van ontbijt en het pakken van onze snorkelspullen stappen we in de auto. Het is prachtig buiten. De hemel is helder en doordat er hier nauwelijks lichtvervuiling is zie je veel meer dan in Nederland.
De maan staat boven de oceaan, waar we vanaf de weg naar de baai toe op uitkijken. De spiegeling van de maan in het uitgestrekte water is niets minder dan magisch te noemen. Goudkleurige schitteringen lachen ons tegemoet. Het steekt symbolisch af tegen het donkere water er omheen.
Er zijn drie plaatsen waar we vandaag dolfijnen gaan zoeken. Op de eerste plek vinden we ze niet. 'Two step' lijkt niet de plek vandaag (de plek is vernoemd naar de twee treden in het lava waardoor je gemakkelijk het water in en uit kunt). Op naar de volgende baai. Daar is de energie heerlijk, maar ook hier géén dolfijnen. De plek trekt me wel enorm. De punt van het land rondom deze baai heeft iets bijzonders. Misschien heeft dat ook te maken met het monument ter nagedachtenis aan Captain Cook, die hier aan land kwam.
Op weg naar de derde en laatste plek waar we vandaag naartoe gaan, komen we weer langs Two Step, de eerste dolfijnen baai. We besluiten er nog een keer langs te rijden en ik voel heel sterk dat we waarschijnlijk daar de dolfijnen gaan ontmoeten. Als we er bijna zijn gaat er een golf van geluk en positieve spanning door me heen. We zien de oceaan nog niet, maar hier zijn ze. Hier gaan ze ons welkom heten, dat voel ik aan alles.
Al snel zien we vanuit de auto de rugvinnen van onze zwemmende vrienden. Het is nog heerlijk rustig. Er zijn nog nauwelijks mensen op dit tijdstip. We parkeren de auto, pakken onze snorkelspullen en lopen naar het water. Onze tijdelijk thuisbasis is donker, hard en prachtig; gestold lava.
Vanaf de rand van iets dat ooit een lava golf was laten we ons het water in zakken. Mijn hart gaat snel en voelt blij. Daar zijn ze dan. Oceanische vrienden. Spelende bewoners van het water. In grote aantallen zwemmen ze om ons heen. Het lijken er wel honderden. Rustend in groepen van twintig op zo'n vijftien meter onder water. Spelend in groepjes van vijf of zes aan de oppervlakte. Ze springen hoog het water uit. Nemen stukjes zeewier mee met hun vin om het weer 'los te laten' en het dan weer op te halen. Af en toe naderen ze tot op slechts een meter afstand. Hun nieuwsgierigheid raakt me. Een dolfijn die alleen en rustig op een meter of vijf diepte rondzwemt trekt mijn aandacht. Hij (het lijkt voor mij een mannetje) observeert me van een afstand. Ik doe hetzelfde bij hem. Het contact dat voelbaar is maakt dat ik zou willen dat ik zijn naam zou kennen. Er komt niks in me op. En eigenlijk maakt het niet zoveel uit, het gaat om het voelen. Hij verdwijnt de diepte in. Zijn wijsheid neemt hij mee, zijn indruk laat hij achter. Even later zou ik hem weer zien. Ik vraag af of onze vriendschap voor hem ook waarde heeft.
Doordat ik me steeds vrijer voel in het water, kan ik me in de aanwezigheid van de dolfijnen steeds meer herinneren van mijn eigen speelsheid. Ik duik, draai onderwater en speel met het zonlicht dat in prachtige stralen door het water schijnt. Ik kijk met de stralen mee en zie hoe de zon de dolfijnen verlicht. Ik kijk vanuit een paar meter diepte schuin omhoog tegen de stralen in, en zie de silhouetten van de dolfijnen tegen het licht in. Wat een schoonheid.
Na ruim twee en een half uur in het water te hebben gelegen hijs ik me het water uit. Het voelt onrealistisch om nu weer op het land te lopen. Wat een ervaring. Ik zoek mijn mensenvrienden weer op en plof neer op een handdoek. We eten samen onze zelfgemaakte rijstpap met blauwe bessen, banaan en kaneel. Eén van mijn vrienden speelt op zijn ukelele, terwijl hij Hawaiiaanse liederen zingt. In de verte springt er af en toe nog een dolfijn uit de zee.
Wat is dit bijzonder. Wat een ervaring. Ik vraag me niet meer af welke energieën de dolfijnen vertegenwoordigen. Mijn hoofd is heerlijk mat. Mijn hart is prachtig open. Het stroomt. Ik voel. Ik leef.
Dankjewel voor het lezen van dit dagboekfragment. En heb een magisch Nu.
Pim Smit
Voor updates over Blogs, Channelings, Video's, Workshops, Retreats en Energy Updates, schrijf je in voor onze Nieuwsbrief.